over Diagnoses
in de geestelijke gezondheidszorg
DIAGNOSES TO GO
Dit project neemt het (te snel) stellen van diagnoses en de bijbehorende vooroordelen kritisch onder de loep
VERF JE FIETSBEL WIT!
Diagnoses zijn er om communicatie in een behandeling te verbeteren. Helaas gebeurt in de praktijk vaak iets anders: in een (veel te) korte tijd wordt een diagnose gesteld, omdat er anders geen zorg mag worden verleend. Dat maakt het een soort Russian Roulette, want hoe groot is de kans dat professionals jouw klachten na dat ene gesprekje goed in beeld hebben?
Om die reden startte ik het project Diagnoses to go. En jij kunt helpen!
Het doel is om zoveel mogelijk witte fietsbellen op de Nederlandse straten te krijgen, zodat het probleem meer zichtbaarheid krijgt.
Doe je mee?
Deze performance is een visualisatie van wat er daadwerkelijk gebeurt in de GGZ. Aan de hand van een vragenlijst gebaseerd op die van een echt intake gesprek wordt de “cliënt” gediagnosticeerd. Hiermee confronteer ik de mensen in de stad met de vlugge en onpersoonlijke aanpak die soms plaatsvindt binnen de GGZ. Het doel hiervan is mensen met afstand tot de GGZ een ervaring te geven waar veel gediagnosticeerde mensen dagelijks de dupe van zijn.
Het is belangrijk dat mensen hier bewust van worden om zo een open conversatie te kunnen beginnen tussen ervaringsdeskundigen en buitenstaanders. Met meer begrip en kennis over dit probleem hoop ik het taboe rondom diagnoses te doorbreken. Om zoveel mogelijk mensen te bereiken en een beweging te starten roep ik mensen op hun fietsbel wit te verven. Door deze oproep wil ik meer mensen bereiken dan alleen de mensen die direct in contact komen met de fiets.
Door middel van deze movement wil ik de Nederlandse straten vullen met witte fietsbellen, en zo de bewustwording voor een betere GGZ in het publieke oog zetten.
DUS VERF JE FIETSBEL WIT! (Als de GGZ je niet lekker zit;)
DE PERFORMANCES
ERVARINGSDESKUNDIGEN
In deze serie vertellen mensen die ervaring hebben met foutieve diagnoses kort hun verhaal. Sommige ervaringsdeskundigen spreken zelf, anderen laten iemand anders het woord doen om hun anonimiteit te bewaren. Heb je interesse om mee te doen? Schroom je niet om mij een DM te sturen. 💌
Waarom een project over diagnoses?
SWEET
final
-
Wat is een diagnose?
Wanneer iemand met psychische klachten professionele hulp zoekt word er door een psychiater een diagnose vast gesteld. Deze diagnose is eigenlijk een naam die wordt gegeven aan een bundel van klachten. Deze klachten, ofwel symptomen worden gecategoriseerd in de DSM (The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). De verschillende symptomen vormen dan samen één of meerdere diagnoses.
-
Wat is de functie van een diagnose?
Van origine zijn diagnoses ontwikkeld om richting te geven aan de kwetsbaarheid van de cliënt, waardoor er dus makkelijker een eventuele passende behandeling kan worden gezocht. Verder is het handig voor de academische wereld, omdat er zo makkelijker onderzoek gedaan kan worden naar zogenaamde evidence based behandelvormen. Iemand in Amerika met een depressie wordt daarmee vergelijkbaar met iemand met een depressie in Afrika.
-
Wanneer krijgen mensen een diagnose?
Een intakefase mag best wat tijd kosten, toch gebeurd dit niet vaak en worden diagnoses rap gesteld. Een reden hiervoor is dat cliënten zelf graag snel willen weten wat er aan de hand is, welke behandeling en welke intensiteit van deze behandeling nodig is. Ook willen veel instellingen en praktijken mensen aan zich binden, dit kan via diagnosticeren. Een ander zeer belangrijk motief om cliënten (snel) te diagnosticeren is dat er zonder vastgestelde diagnose geen zorg kan worden vergoed door de zorgverzekeraar. Zonder diagnose is er geen recht op zorgvergoeding voor de cliënt.
-
Wat is het gevolg van het krijgen van een diagnose?
Het voornaamste gevolg van een diagnose is dat je behandeld kunt worden binnen de GGZ. De nadelige effecten liggen iets ingewikkelder. Er zijn namelijk meerdere negatieve gevolgen die kunnen ontstaan tijdens het diagnosticeren. Er zitten namelijk flink wat haken en ogen aan dit diagnosticeren. Hieronder licht ik de belangrijkste toe.
Psychiatrische stoornissen zijn gebaseerd op rapporteerbare symptomen. Dit klinkt wetenschappelijk correct, maar de criteria uit de DSM zijn nauwelijks gesteld op wetenschappelijk bewijs. Een diagnose blijft altijd een interpretatie, die een combinatie is van de behandelaar en de cliënt. Een depressie is niet te meten zoals koorts dat is. Naast dat de symptomen zelf interpreteerbaar en subjectief zijn, is de mate van last dit ook. Deze last is een belangrijk criteria bij een diagnose. Maar de kleine hoeveelheid last die persoon A van iets heeft, kan voor persoon B levensbeperkend zijn.
Een andere reden waarom diagnoses niet betrouwbaar zijn is omdat er (lichte) verschuivingen in het ziektebeeld kunnen plaatsvinden. Deze verschuivingen kunnen dan weer hele andere resultaten opleveren omtrent de diagnose. Een voorbeeld hiervan is dat sombere gevoelens een symptoom van depressie is, maar ook hoort bij een burn-out of schizofrenie. Ook houd de DSM weinig tot geen rekening met de culturele context van een cliënt. Normen en waarden kunnen voor ieder mens erg afwijken. Een ander akelig aspect aan de DSM is dat uit onderzoek is gebleken dat de helft van de leden van de DSM commissie één of meer financiële verbindingen hebben met de farmaceutische industrie.
Tot slot was het doel van het opstellen van de DSM communicatie verbeteren. nu is de DSM classificatie vooral een voorwaarde voor vergoeding van zorg. Zonder diagnose geen recht op zorg.
Wil je meer weten over mijn (theoretisch en beeldend) onderzoek? Stuur mij een berichtje!